INPSYCHE.GR Εύη Ρομφαία, Κλινική ψυχολόγος
Σχετικά Άρθρα
Μια νέα μελέτη στη Δανίας εντοπίζει γενετικούς παράγοντες κινδύνου στην ανάπτυξη διπολικής διαταραχής και ψύχωσης σε άτομα με κατάθλιψη. Η διπολική διαταραχή και οι διαταραχές της σκέψης όπως η σχιζοφρένεια είναι σοβαρές ψυχικές διαταραχές, οι οποίες συχνά έχουν μεγάλο αντίκτυπο στη ζωή και την ευημερία ενός ατόμου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η διπολική διαταραχή και η σχιζοφρένεια διαγιγνώσκονται για πρώτη φορά αρκετά χρόνια μετά την έναρξη της διαταραχής. Η καθυστέρηση στη διάγνωση συνδέεται συχνά με δυσμενή πρόγνωση για την πορεία των διαταραχών.
Όσο πιο γρήγορα ο ασθενής πάρει τη σωστή διάγνωση και αρχίσει τη στοχευμένη θεραπεία, τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση. Για το λόγο αυτό, οι ερευνητές στοχεύουν στον εντοπισμό παραγόντων κινδύνου που θα βοηθήσουν τους ψυχίατρους να επιτύχουν τη σωστή διάγνωση το συντομότερο δυνατό.
Πολλοί άνθρωποι που αναπτύσσουν διπολική διαταραχή ή ψύχωση αρχικά έρχονται σε επαφή με τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας λόγω κατάθλιψης. Μια ερευνητική ομάδα από το πρόγραμμα ψυχιατρικής της Δανίας iPSYCH, εξέτασε ένα σύνολο δεδομένων που αποτελείται από 16.949 άτομα ηλικίας 10-35 ετών που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία για κατάθλιψη σε ψυχιατρικό νοσοκομείο στη Δανία.
«Στόχος μας με τη μελέτη ήταν να διερευνήσουμε εάν οι γενετικοί παράγοντες σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διπολικής διαταραχής ή ψύχωσης σε ασθενείς με κατάθλιψη. Αυτή η γνώση μπορεί δυνητικά να χρησιμοποιηθεί στην κλινική πρακτική για τον εντοπισμό ασθενών που θα πρέπει να παρακολουθούνται ακόμη πιο στενά » δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Dr. Katherine Musliner από το Εθνικό Κέντρο Έρευνας με βάση το μητρώο.
Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύονται στο American Journal of Psychiatry .
Μεταξύ των παραγόντων που εξέτασαν οι ερευνητές στη μελέτη ήταν εάν οι βαθμολογίες γενετικού κινδύνου για διπολική διαταραχή και σχιζοφρένεια θα μπορούσαν ενδεχομένως να βοηθήσουν τους ψυχίατρους να προσδιορίσουν ποιοι από τους ασθενείς τους με κατάθλιψη είχαν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν στη συνέχεια διπολική διαταραχή ή ψύχωση. Οι βαθμολογίες γενετικού κινδύνου αντιπροσωπεύουν τον ατομικό γενετικό κίνδυνο ενός ατόμου να αναπτύξει τις διαταραχές.
«Ένα πράγμα που ανακαλύψαμε ήταν ότι η βαθμολογία γενετικού κινδύνου για διπολική διαταραχή σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης διπολικής διαταραχής και ότι η βαθμολογία γενετικού κινδύνου για σχιζοφρένεια σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης ψύχωσης σε ασθενείς που έχουν διαγνωστεί με κατάθλιψη » λέει η Musliner.
Η Musliner διευκρινίζει ότι παρόλο που υπήρχε συσχέτιση, η επίδραση των βαθμολογιών γενετικού κινδύνου ήταν σχετικά μικρή. Ένα άλλο μέλος της ερευνητικής ομάδας πίσω από τη μελέτη, ο καθηγητής Søren Dinesen Østergaard από το Τμήμα Κλινικής Ιατρικής και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο – Ψυχιατρική Aarhus , δήλωσε ότι απαιτείται προσοχή κατά την ερμηνεία των αποτελεσμάτων.
Όπως είπε, «Επί του παρόντος, οι βαθμολογίες γενετικού κινδύνου δεν μπορούν να συμβάλουν στην έγκαιρη διάγνωση διπολικής διαταραχής και ψυχώσεων στην κλινική πρακτική, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι αυτό θα μπορούσε να είναι το μελλοντικό σενάριο. Από την άλλη πλευρά, η μελέτη μας επιβεβαιώνει ότι η ύπαρξη γονέα με διπολική διαταραχή ή ψύχωση αποτελεί ισχυρό προγνωστικό παράγοντα για την ανάπτυξη αυτών των συγκεκριμένων διαταραχών μετά την κατάθλιψη.
“Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της ενημέρωσης για τις ψυχικές διαταραχές στην οικογένεια ως μέρος της αξιολόγησης των ατόμων που πάσχουν από κατάθλιψη.”
Πηγή Aarhus University
Μετάφραση Απόστολος Σαρικούδης, σύμβουλος ψυχικής υγείας
Επιμέλεια www.inpsyche.gr
