Η αποδοχή των εννοιών είμαι, βρίσκομαι στον κόσμο, υπάρχω, και η μετέπειτα συνειδητοποίηση και ευθύνη της ύπαρξης μας, αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση και βασική αρχή για την καθοδήγηση και κατεύθυνση του θεραπευτή στον πυρήνα ενός προβληματικού εγώ σύμφωνα με την υπαρξιακή ψυχοθεραπεία.
Ο υπαρξιακός θεραπευτής αποφεύγει την κατηγοριοποίηση βάσει διαγνωστικών εργαλείων στην ψυχοθεραπεία και αποδέχεται πρώτα τον άνθρωπο ως οντότητα που προϋπάρχει πίσω και πάνω από όλα. Πίσω από κάθε γυναίκα η άντρα, από κάθε ιδιότητα ή ρόλο υπάρχει ο άνθρωπος ως ύπαρξη.
Έτσι οι βασικές έννοιες που απασχολούν την ύπαρξη όπως ο θάνατος, η μοναξιά της ψυχής, η έλλειψη νοήματος για τα πράγματα και τον κόσμο και το αίσθημα ελευθερίας που είναι έμφυτο στην ανθρώπινη υπόσταση, μπορεί αρκετές φορές να είναι οι κύριες αιτίες ενός προβλήματος συμπεριφοράς ή ενός συμπλεγματικού εγώ. Για παράδειγμα ο φόβος για το θάνατο ή το αίσθημα μοναξιάς όταν εντοπίζεται σε μεγάλη ένταση μπορεί να ενισχύει ή να δημιουργεί ψυχοπαθολογία.
Η υπαρξιακή θεραπεία συνιστάται και μπορεί να απορροφάται από άλλες σχολές ψυχοθεραπείας ανεξαρτήτως προσέγγισης ή τεχνικής, με σκοπό την επίλυση προβληματικών συμπεριφορών που ίσως προκύπτουν από την αδυναμία αντιμετώπισης ή παραδοχής των παραπάνω υπαρξιακών εννοιών (θάνατος, μοναξιά, θλίψη, θυμός, απομόνωση κτλ). Η προσπάθεια αναγνώρισης και αποδοχής της ύπαρξης μέσα από αυτά τα θεμελιώδη ζητήματα, δημιουργεί άγχος και το άγχος δύναται να επιφέρει νευρώσεις, διαταραχές στην προσωπικότητα ή στο συναίσθημα του ατόμου. Δουλειά και κύριο μέλημα του υπαρξιακού θεραπευτή είναι να δημιουργήσει μια αυθεντική σχέση με τον πελάτη και να αντικαταστήσει μέσα από την θεραπεία το νευρωσικό άγχος με το φυσιολογικό ώστε να τον κάνει ενεργό και ψυχικά λειτουργικό άτομο.