INPSYCHE.GR Εύη Ρομφαία, Κλινική ψυχολόγος
Σχετικά Άρθρα
Η συναισθηματική παραμέληση σε παιδική ηλικία είναι τόσο απλή στον ορισμό της όσο ισχυρή είναι ως προς τις συνέπειες της. Αυτό συμβαίνει όταν οι γονείς δεν ανταποκρίνονται αρκετά στις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους ενώ τα μεγαλώνουν. Η συναισθηματική παραμέληση είναι αφανής, μια λανθάνουσα εμπειρία της παιδικής ηλικίας. Ωστόσο, εν αγνοία σας, μπορεί να κολλήσει πάνω σας σα σύννεφο, και να χρωματίσει ολόκληρη την ενήλικη ζωή σας.
Τι κάνει την παιδική συναισθηματική παραμέληση (CEN) αόρατη και ξεχασμένη; Αρκετοί σημαντικοί παράγοντες επιδρούν σε αυτό. Αρχικά, μπορεί να συμβεί σε οικογένειες με αγάπη, με φροντίδα, που ουσιαστικά δεν τους λείπει τίποτα. Δεύτερον, η αποτυχία των γονιών να αντιδρούν, δεν είναι κάτι που συμβαίνει σε σας ως παιδί. Αντ ‘αυτού, είναι κάτι που δεν συμβαίνει για σας ως παιδί. Τα μάτια μας δεν βλέπουν τα πράγματα που δεν συμβαίνουν, έτσι το μυαλό μας δεν μπορεί να τα καταγράψει.
Δεκαετίες αργότερα, ως ενήλικας, έχεις την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν ξέρεις τι είναι. Μπορείτε να γυρίσετε πίσω στην παιδική ηλικία σας για τις απαντήσεις, αλλά δεν μπορείτε να καταλάβετε αυτό που δεν έχει καταγραφεί, το αόρατο. Έτσι αρχίζετε να υποθέτετε ότι κάτι είναι λάθος με σας, μέσα σας.
Πιστεύετε πως «Ό, τι είναι λάθος μέσα μου, είναι από δικό μου λάθος,» και σκέψεις όπως «Είμαι διαφορετικός από τους άλλους ανθρώπους. Κάτι λείπει και είμαι λανθασμένος.»
Κι όμως υπάρχουν απαντήσεις που δείχνουν πως δεν είναι δικό σας πρόβλημα, και πως όταν το κατανοήσετε θα το θεραπεύσετε.
Παρακάτω σας δίνουμε 7 σημάδια πως έχετε μεγαλώσει με συναισθηματική παραμέληση.
- Αίσθημα κενού. Το αίσθημα κενού είναι διαφορετικό από άνθρωπο σε άνθρωπο. Για κάποιους, αυτό είναι ένα αίσθημα κενού στην κοιλιά, στο στήθος ή στο λαιμό τους, που έρχεται και φεύγει. Για άλλους, είναι ένα μούδιασμα.
- Ο φόβος της εξάρτησης. Το να είσαι ανεξάρτητος είναι ένα πράγμα, αλλά το να νιώθεις συναισθηματικά άβολα μόνο με την ιδέα ότι μπορεί να δεθείς βαθειά με κάποιον άλλο, είναι άλλο πράγμα εντελώς. Αν φροντίζεις αρκετά τον εαυτό σου ώστε να μην χρειάζεσαι βοήθεια, υποστήριξη ή φροντίδα από τους άλλους, μπορεί να έχεις αυτόν τον φόβο της εξάρτησης από τους άλλους.
- Μη ρεαλιστική αυτο-αξιολόγηση. Το βρίσκεις δύσκολο να γνωρίζεις για τι είσαι ικανός, ποιες είναι οι δυνάμεις και οι αδυναμίες σου, τι σου αρέσει ή τι θέλεις, ή τι έχει σημασία για εσένα; Αν παλεύεις να απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι σημάδι πως δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου όσο θα έπρεπε.
- Καθόλου συμπόνοια για τον εαυτό σου αλλά αρκετή για τους άλλους: αν νιώθεις πιο σκληρός με τον εαυτό σου απ’ότι για παράδειγμα είσαι με έναν φίλο, αν ακούς τα προβλήματα των άλλων αλλά δεν μοιράζεσαι τα δικά σου με την ίδια ευκολία, τότε δείχνεις έλλειψη συμπόνοιας προς εσένα.
- Ενοχή, ντροπή, αυτο-κατευθυνόμενη οργή, και αυτοκατηγορία, όταν αυτά τα τέσσερα στοιχεία τα στρέφεις προς εσένα. Μερικοί άνθρωποι έχουν την τάση να νιώθουν αμέσως ενοχή και ντροπή κάθε φορά που ένα αρνητικό γεγονός συμβαίνει στη ζωή τους. Αισθάνεσαι ντροπή για πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ντρέπονται; Όπως όταν έχουν συγκεκριμένες ανάγκες, ή όταν κάνουν λάθη, ή έχουν συναισθήματα;
- Όταν νιώθεις πως είσαι μοιραία λανθασμένος ή ελαττωματικός. Αυτό είναι το βαθύτερο συναίσθημα που αναφέρθηκα παραπάνω. Ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά στη ζωή σου, αλλά δεν μπορείς να εντοπίσεις τι είναι. «Εγώ είμαι,εγώ φταίω», λες στον εαυτό σου, και αισθάνεσαι ότι είναι αλήθεια. «Δεν είμαι αγαπητός», «είμαι διαφορετικός από τους άλλους ανθρώπους» «Κάτι δεν πάει καλά με μένα.»
- Δυσκολία σε συναίσθημα, στον εντοπισμό, τη διαχείριση και / ή την έκφραση συναισθημάτων. Νιώθεις σιωπηλός όταν είσαι αναστατωμένος; έχεις περιορισμένο αριθμό λέξεων όταν πρόκειται να εκφραστείς συναισθηματικά; Συχνά αισθάνεσαι σύγχυση σχετικά με το γιατί οι άνθρωποι (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού σου) αισθάνονται ή ενεργούν με τον τρόπο που το κάνουν;
Οι γονείς που δεν αντιδρούν, υποτιμούν ή αδιαφορούν για τα συναισθήματα του παιδιού τους μεταφέρουν άθελα τους ένα ισχυρό, υποσυνείδητο μήνυμα στο παιδί:
τα συναισθήματά σου δεν έχουν σημασία
Για να το αντιμετωπίσετε αυτό ως παιδί, καταπιέζετε τα συναισθήματά σας έτσι ώστε να τα αποτρέψετε από το να γίνουν «πρόβλημα» στο σπίτι σας.
Αργότερα, ως ενήλικας, ζεις χωρίς επαρκή πρόσβαση στα συναισθήματα σου: τα συναισθήματά σου, τα οποία θα πρέπει να σε κατευθύνουν, καθοδηγήσουν, ενημερώσουν, και να βοηθήσουν στον ψυχικό εμπλουτισμό σου, τα συναισθήματά σου, τα οποία θα πρέπει να σου υπαγορεύουν ποιος και τι έχει σημασία για σένα και γιατί.
Παρόλα αυτά δεν είναι αργά για σένα.
Μόλις αρχίσεις να καταλαβαίνεις το λόγο για αυτό το μοιραίο «ελάττωμα», και το πώς προέκυψε, μπορείς να θεραπευτείς από την παιδική συναισθηματική παραμέληση και να την αποτρέψεις να σου επιτεθεί. Μπορείς να δημιουργήσεις ένα νέο αγωγό για τα συναισθήματά σου. Μπορείς να μάθεις τις δεξιότητες να τα εκφράζεις.
Μπορείς, τέλος, να δεχτείς ότι τα συναισθήματά σου είναι πραγματικά, και έχουν σημασία. Μπορείς τελικά να δεις ότι ο εαυτός σου έχει αξία.
Mουσική συνοδεία: https://www.youtube.com/watch?v=YFD2PPAqNbw
Το άρθρο είναι της Jonice Webb PhD κλινικής ψυχολόγου
